آنچه که در زیر آورده شده است یادداشت به نقل از تابناک کهگیلویه و بویراحمد است و این سایت محتوای آن را تایید یا تکذیب نمی کند. شما هم می توانید نظر خود را در تایید یا تکذیب این مطلب بیان کنید.
قوم لر بازماندگان اصلی نژاد آریایی و زاگرس نگین فلات ایران
در این که قوم لر تنها بازماندگان اصیل نژاد آریایی هستند کوچکترین تردیدی وجود ندارد و اثبات این مهم برپایه دلایل محکم و متقنی است که ریشه تاریخی و جغرافیایی عمیقی دارد.
از جمله نشانه هایی که برای اثبات قوم لر به عنوان بازماندگان آریایی های اصیل میتوان از آنها یاد کرد یکی زبان لری است اگر چه عده ای سعی دارند لری را به عنوان یک گویش قلمداد کنند اما حقیقت این است که کهن ترین زبان بازمانده از ایران باستان که با سیری در کتب تاریخی قدیم میتوان ردپای آن را مشاهده کرد زبان لری است و در حقیقت فارسی امروزی تکامل یافته زبان لری میباشد.
از دیگر دلایل محکم و قابل ذکر برای اثبات این که قوم لر بازماندگان اصیل نژاد آریایی و ساکنین اصلی فلات ایران میباشند پوشش لری سنتی اقوام لر میباشد و اگه مقایسه ای کوچک بین پوشش ایرانیان باستان از جمله در دوره هخامنشیان و ساسانیان با پوشش سنتی اقوام لر داشته باشیم این تشابه و سنخیت به وضوح قابل مشاهده است .
از دیگر دلایل قابل ذکر باید به شکل گیری حکومتهای پادشاهی بزرگی همچون هخامنشیان و ساسانیان در قلمرو جغرافیایی قوم لر اشاره نمود و این نشان دهنده قدرت و اصالت قوم لر در برهه های مهم تاریخی و کهن بودن این قوم و وفاداری آن به حفظ اقتدار ایران زمین دارد.
از دیگر دلایل برای اثبات این مهم عدم توانایی مهاجمان به ایران زمین برای غلبه بر قلمرو جغرافیایی قوم لر در ادوار مختلف میباشد و اگر هم مهاجمان کم ترین توفیقی برای نفوذ پیدا کردند به دلیل رشادت و عدم ظلم پذیری قوم لر مجبور به عقب نشینی شدند که نمونه بارز آن را می توان در زمان حمله وحشیانه مغولان به ایران دید که چنین حمله ای باعث تغییرات نژادی بسیاری در فلات ایران گردید اما بواسطه شجاعت قوم لر لشکر مغول موفق به سیطره بر مناطق لر نشین نشد و همین باعث شد که قوم لر از آسیب های تغییرات نژادی ناشی از هجوم مغولان و بیگانگان در امان بماند.
آنچه گفته شد پاره ای از دلایل برای اثبات کهن بودن و اصیل بودن نژاد آریایی قوم لر میباشد که با کنکاشی در کتب تاریخی میتوان به دلایل محکم تر و قانع کننده تری رسید.
نویسنده: امیر محبی فر.